طاووس من

انسانهای برجسته و شریف به زودی به این واقعیت پی می برند که در دست سرنوشت تربیت می شوند. از این رو با سپاس تسلیم آن می گردند. آنها می فهمند که در جهان می توان به بصیرت دست یافت، نه به سعادت و بنابراین عادت می کنند و رضایت دارند که بصیرت را با امید مبادله کنند و مانند پترارک می گویند: «هیچ لذتی جز آموختن اعتبار ندارد».

وقتی که در کابوس هراسناک و چندش آوری به ترسناک ترین لحظه می رسیم از خواب می پریم : و همه ی اشکال وحشت زای شبانگاهی از ما دور می شوند. زندگی یک خواب است : هنگامی که وحشتزاترین لحظه ما را وادار می کند که آن را متوقف نماییم همان چیزی اتفاق می افتد که در پریدن از خواب پر کابوس نیمه شب روی می دهد.

به کسی که به ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته کننده ی دیگران را ندارد و به حق از معاشرت با آنان ناخرسند می گردد و به انزوا رانده می شود،توصیه می کنم که عادت کند، قدری از تنهایی خویش را به همراه خود به جمع ببرد، یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه ای تنهایی خود را حفظ کند،هر چه می اندیشد فورا ابراز نکند و همچنین آنچه را که می گویند زیاده به جد نگیرد، و از دیگران نه از حیث اخلاقی،نه عقلی انتظار بسیار داشته باشد و بنابراین بی اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن ترین روش برای اعمال شکیبایی در خور تحسین است.اگر چنین کند،در میان جمع است، اما با دیگران نیست و رابطه اش با دیگران واجد ماهیتی صرفا عینی است.این روش او را از تماس نزدیک با جمع و در نتیجه از آلودگی و رنجش مصون می دارد.

وقتی آدم های اشتباه،
زندگی شما را ترک می کنند
چیزهای درست شروع به رخ دادن میکنند.

ادبیات*** تاریخ**اکبر حسنی...